บทที่ 73 จบ

“คุณชายหานหายไปไหนแล้ว”

“เราไปดักที่หอเทียนหลงก็แล้วกัน”

“ดี”

ชายสองคนนั้นเดินจากไปแล้ว หานหงปิงรู้ดีแต่ขยับตัวออกจาก

ร่างนุ่มนิ่มที่ตนเองเบียดชิดไม่ได้ ซ้ำยังไม่อาจถอนสายตาจากริมฝีปากที่เผยอขึ้นนั้นได้

“เอ่อ..”  เหมยลี่ตั้งใจส่งเสียงเพียงเพื่อกลบเสียง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ